آن کشــتـه کــه بــردنـد بـه یغــما کفنـش را
تیــر از پــی تیـــر آمــد و پوشــاــند تــنش را
خـون از مــژه میــریخــت به تشییــع غریبش
آن نیـــزه کــه میبــرد ســــر بــی بــدنش را
پیـــراهنـــی از نیــزه و شمــشیر بـه تن کرد
بــا خــــار عــوض کـــرد گــــل پیـــرهنـش را
زیبــا تــر از ایـن چیـــست کــه پروانه بسوزد
شــمعی بـه طـــواف آمــده پـرپــر زدنــش را
آغــوش گــشــایـــد بـــه تــســـلای عـزیــزان
یــا خـــاک کنـــد یـوســف دور از وطـــنــش را
خورشــیــد فــروزان شــده در تـیـرگـی شـام
تــا بــاز به دنــیــا بـرســـانـــد ســخــنــــش را
...[فاضل نظری]...