صدشکــر..

صدشـکر خـدارا که عزادار حسیـنیم

دائـم به فغـان هستیم ودرشیـون وشینیم

آواره میـان دوحـرم مـانـده ایـم آخـر

مـاعـاشق ودیـوانه ی بین الحـرمینیم

از دل برخواسته

دلم میخواهد بنویسم اشک بریزم آنچه درون این دل نهفته است را بیرون بریزم 

دلم میخواهد باقلم گوشه ای از عظمت آن روز را با اندک واژه ها بیان کنم 

بنوسم ازسیل اشک ها بر گونه ی کبودکودکان بی رمق دامن سوخته 

وپیکر های لاله گون باخارنیزه ها فتاده بر اقلیم کربلا 

از ترک های لب  عطشان مظلومان کربلا

وخیمه هایی که درآتش خشم کوفیان  شعله می تازند

بگویم ز فرات خجل از روی حسین وشرمسار سقّای کربلا

ازمهربان پرستار دشت نینواویتیمی آوارگان کربلا 

چه سخت است ترسیم  پاره ای زکرب بلا

هرچند بگویم داغ آن روز را نمیتوان بر زبان جاری ساخت واز نوشتن باز می ایستم

 کلمات یاری دل سوزان من را ندارند. 

فدایی حسین..

 از بزرگی پرسیدند:

زندگی چند بخش است؟

گفت دوبخش است

کودکی وپیری

گفتند:پس جوانی چه میشود؟

گفت:فدای حســــین(ع)

مکتب عشق

در مکتب عشق جز تو استادی نیست ؛

جانم به فدایت ای عزیزِ دلها ...